„Człowiek żyje tak długo,
jak trwa o nim pamięć”
W dowód pamięci o zmarłych nauczycielach, uczniach, bliskich…
Jan Twardowski „Żal” [fragm.]
Żal że się za mało kochało
Że się myślało o sobie
Że się już nie zdążyło
Że było za późno
„Dzień zaduszny” – Brzechwa Jan
Kiedy miedzianą rdzą
pożółkłych jesiennych liści więdną obłoki,
zgadujemy, czego od nas obłoki chcą,
smutniejące w dali swojej wysokiej.
Na siwych puklach układa się babie lato,
na grobach lampy migocą umarłym duszom,
już niedługo, niedługo czekać nam na to,
już i nasze dusze ku tym lampom wkrótce wyruszą.
Jeżeli życie jest nicią – można przeciąć tę nić,
i odpłynąć na obłoku niby na srebrnej tratwie…
Ach, jak łatwo, ach, jak łatwo byłoby żyć,
gdyby nie żyć było jeszcze łatwiej!
„Wiersz o Zaduszkach” Helena Bechlerowa
Na cmentarzu płomyki złote i groby w chryzantemach.
Ludzie przyszli tu z myślą o tych, których już nie ma.
Wspominają drogie imiona, zasłaniają lampki przed wiatrem,
dla tych bliskich wieńce zielone i bukiety jesienne pełne kwiatów
